یاصاحب الزمان ادرکنی

  ابوسعيد عقيصا مى‌گويد: به حضرت امام حسن “علیه السلام” گفتم: 

- چرا با معاويه صلح كردى و حال آنكه حق با تو، و معاويه گمراه و ستمگر است؟

فرمود: آيا من پس از پدرم، حجت خدا و امام نيستم؟

گفتم: آرى.

فرمود: مگر رسول خدا در حق من و برادرم نفرمود: “الحسن و الحسين امامان؛ قاما او قَعَدا” ‌[حسن و حسين امامند؛ چه قيام كنند و چه نكنند]؟ 

گفتم: آرى.

فرمود: پس من امام هستم؛ چه قيام كنم و چه نكنم.

آنگاه براى او، علت آنكه قيام نفرمود را توضيح داد كه:

به همان سبب با معاويه صلح كردم كه پيامبر خدا با بنى‌ضمره و بنى‌اشجع و با اهل مكه در حديبيه صلح كرد؛ با اين تفاوت كه آنان كافر بودند و معاويه و ياران او در حكم كافرند.

اى ابو سعيد! اگر من از جانب خداوند امامم، ديگر معنا ندارد كه رأى مرا سبك بشمارى؛ گر چه مصلحت آن بر تو پوشيده باشد.

مثل من و تو، چون خضر و موسى است.

خضر كارهايى مى كرد كه موسى مصلحت آن را نمى‌دانست و در خشم مى‌شد اما چون خضر او را آگاه می‌ساخت، آرام مى‌گرفت، من هم خشم شما را بر انگيخته‌ام به اين جهت كه به مصالح كار من آشنا نيستيد، اما همين‌قدر بدان كه اگر با معاويه صلح نمى‌كردم، شيعه‌اى روى زمين باز نمى‌ماند.

#ابوجعفر_محمد_بن_بابویه_قمی

#شیخ_صدوق

#علل_الشرائع

جلد ۱، صفحه ۲۱۱.

#امام_حسن_مجتبی “ع”